تاثیردو روش تمرینی بر عملکرد حرکتی و تعادل کودکان فلج مغزی اسپاستیک

زمینه وهدف: با توجه به اینکه محدودیتهای حرکتی مشکل عمده کودکان فلج مغزی است و تحقیقات اخیر نشان داده است که این محدودیتهای حرکتی به ضعف عضلانی ارتباط دارد.هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرینات بر روی استپ (step)و نشستن به ایستادن(sit-to-stand) بر عملکرد حرکتی درشت و تعادل کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک ومقایسه این اثرات در خانه و کلینیک می باشد. روش بررسی: دراین مطالعه از نوع مداخله ای و نیمه تجربی، 21 کودک دختر فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک در دسترس که می توانستند به طور مستقل راه بروند انتخاب شدند و به سه گروه مساوی تقسیم شدند.گروه کنترل تنها فعالیتهای منظم روزانه را ادامه داد و گروه تمرین درمنزل فعالیتهای روزانه زندگی به علاوه یک برنامه تمرینی در منزل شامل نشستن به ایستادن و بالارفتن از استپ را از جهات مختلف را برای 6 هفته 5 روز درهفته انجام داد وگروه تمرین در کلینیک هم همین تمرینات را با نظارت درمانگر در کلینیک توانبخشی انجام می داد. در این مطالعه time up & go test و functional reach test به عنوان آزمونهای تعادلی،عملکرد راه رفتن با آزمون 10متر راه رفتن، و عملکرد حرکتی با آزمون gmfmبخش d و e اندازه گیری شد.برای تفاوت درون گروهی از آزمون ویلکاکسون و برای تغییرات بین گروهی از آزمون کروس کاروالیس و یوی من ویتنی استفاده شد.داده ها با spss ورژن 17 آنالیز شد. یافته ها: در پایان دوره تمرین، افزایش معنادار در آزمون functional reach test در هر دو گروه تمرینی و همچنین کاهش معنادار در آزمون time up & go در گروه تمرین در کلینیک یافت شد که این تغییرات نسبت به گروه کنترل معنادار بود .(p<0.05)در سایر نتایج تفاوت معناداری بین سه گروه یافت نشد. نتیجه گیری:تمرین بالا رفتن از استپ و نشستن به ایستادن درکلینیک و منزل می تواند عملکرد تعادلی در کودکان فلج مغزی را بهبود بخشد. کلید واژه ها:فلج مغزی،تمرین،عملکرد حرکتی درشت،تعادل،کودکان